Een ontdekkingstocht door het KABK-gebouw. Je gaat je eigen reportage maken van je zwerftocht door het Academieonderkomen. Met andere ogen kijken naar waar je elke zaterdag rondloopt. Je kunt je ervaringen tekenen, fotograferen, schrijven, wat je wilt. Je eigen beleving.
Dat is een leuke opdracht. In eerste instantie probeer ik natuurlijk weer een plan te maken (altijd maar dat plannen!!!), een thema te kiezen, een verantwoord idee te hebben. Maar intussen weet je wel dat het zo niet werkt. Dus beter maar gewoon aan de slag gaan. Als registratievorm kies ik in elk geval voor tekenen en schetsen. Dat is wat mij altijd weer het meest trekt en waar ik mij het meest in kan uitleven en weergeven. Dan het onderwerp. Als je wat rondloopt in dit gebouw, dan komt dat vanzelf. Er doemt automatisch iets op, dat je raakt of inspireert. Wat mij intrigeert aan het gebouw is het ‘De Stijl-achtige’  interieur. Strak, leeg, basis kleuren, evenwichtig, sfeervol. En dat ga ik dan ook schetsen. Boeiend. Al die deuren, kozijnen en trappen. De tijd vliegt. Uiteindelijk wordt het een sfeercollage van het interieur van de academie. Ik denk, dat ik het goed heb kunnen weergeven. Dat het een weinig lege indruk geeft komt, denk ik, door de overweldigende indruk die je opdoet door 2 1/2 uur lang naar die interieurelementen te kijken. Aan het einde is alles trap, deur en kozijn; blauw, geel en rood. Mooie ochtend.

Vandaag mogen we de kantine van de KABK verbouwen. Nou ja, op papier dan. Overigens geen slecht idee. Het KABK gebouw zelf is heel fraai, maar de kantine was waarschijnlijk de sluitpost op de financiële begroting. In een woord ‘saaaiiii’!
Wij gaan, in groepjes, een ontwerp maken voor een nieuwe kantine. Ik merk, dat de cursisten al gauw rondtollen in de details van de uitvoering: lampje hier, schilderijtje daar. ‘t Zal wel mijn projectverleden zijn, maar ik stuur toch ‘n beetje aan op eerst een ‘pakket van eisen’. We stellen vast, dat ‘interactie’ het belangrijkste doel van de kantine is. Veel verder komen we trouwens niet, want de tijd is kort en er moet ontworpen worden.
Na een globale opzet van de te ontwerpen ruimten en een taakverdeling gaan we aan het schetsen.

Ik merk wel, dat het groepswerken me minder goed bevalt. Niet vanwege de ‘medearchitecten’, maar meer omdat ik graag zelf mijn ideeën ontplooi. De samenwerking werk dan remmend (dit riekt naar een toekomst als ‘autonoom’).
Na 2 1/2 uur presenteert elke groep zijn ontwerp. Wat me daarbij wel opvalt, is dat er weinig spectaculaire ideeën zijn geboren. Vrijwel iedereen (inclusief ons groepje) heeft iets met een loungegedeelte, veel glas en veel kleur. Waarom niet iets volledig verduisterd? Maar ja, dat bedenk ik ook nu pas. Waarschijnlijk geldt ook hier: eerst moeten de banale ideeën worden doorgeploeterd, voordat de geniale invallen komen. 2 1/2 uur is gewoon te weinig om aan die betere ideeën toe te komen. Sommige schetsen waren overigens wel erg mooi!

Persoonlijk vond ik dit niet zo’n inspirerende les. Overigens zet ‘t je wel weer aan het denken of je wel of niet intensief met mensen wilt samenwerken. In het kader van ‘wat wil ik later worden’ is dat wel een belangrijke vraag.

Ook al waren de ideeën van vandaag naar mijn smaak niet heel opzienbarend, elk van de getoonde oplossingen zou al wel een hele verbetering van de huidige kantine situatie zijn!

Ik heb in deze les een aantal schetsen gemaakt voor het meubilair dat we hadden bedacht. Dat ziet er dan zo uit.
Stoelen

Tafels

Stoelen èn tafels

Bank en tafel