Deze les gaat over de leporello. Dit wordt een harmonicaboekje over je bevindingen tijdens de curus. Wat vond je leuk en wat niet? Waar zaten je flow-momenten en waar je frustraties? Het blijkt nog nog wel lastig, om de inhoud en opmaak van je leporello te bedenken. Ga je alles wat er in de cursus voorbij kwam er inzetten, of kies je een favoriet deel? Ga je foto’s maken van je werken, ga je dingen erbij maken? En hoe druk je eigenlijk je voorkeuren en weerstanden uit? Maak je er een verhaaltje van? Welke layout gebruik je? Etc., etc. Veel, heel veel vragen, maar voorlopig nog geen antwoorden.
Afijn, een mooie opdracht! Eigenlijk waar ‘t om gaat in het creatieve proces.

Leeg ziet de leporello er zo uit:





Ik betrap me erop, dat ik de leporello eerst helemaal in mijn hoofd wil uitdenken. En dat het dan ook graag ‘first time right’ moet zijn. De analytische, lineaire aanpak. Goede aanpak misschien voor een zakelijk project, maar we zijn nu bezig met een creatief project, dat werkt dus niet zo.
Hier moet je gewoon wat gaan doen. Met je handen en met papier. Probeer maar wat. Dan kun je eerst de banale, voor de handliggende oplossingen voorbij laten komen en uit je systeem verwijderen. Die oplossingen die iedereen kan verzinnen. En al doende ontstaan er nieuwe niveau’s en nieuwe, frissere ideëen. Tot er een moment komt, dat het ineens klopt, de Aha-Erlebnis.

Dan heb je dé oplossing gevonden. En misschien verwerp je die later toch weer en kies je voor een idee dat je eerder banaal voorkwam maar dat nu geniaal lijkt. Wonderlijk proces, dat creatieve. Maar zo werkt dat.
Nu nog even doen. Ben benieuwd wat eruit gaat komen.

Vooralsnog is het ook leuk om met een dummy leporello en wat licht te spelen.