Vandaag in Leiden, Lakenhal. Schitterende expositie over Theo van Doesburg en tijdgenoten. Wel een beetje veel werken en wat dicht op elkaar. Na anderhalf uur ben je overvol van de indrukken! Maar wat een mooie, kreatieve tijd was dat. En dat met die vlakjes, dat kan ik ook:















(Sorry, Theo, grapje)

Een mooie methode om je te dwingen in vlakken te werken is het silhouettekenen. Eigenlijk is het silhouet het summum van in vlakken denken, want je hebt maar een vlak. Je wordt daardoor wel heel erg gedwongen om puur naar de outline van je model te kijken. Zo kun je makkelijker abstraheren van detail en vorm van bijvoorbeeld ledematen. En als je dan ook nog heel snel schetst met houtskool, dan kun je soms even vergeten, dat er een levend model voor je staat, zodat je je puur op de vorm kunt concenteren. Mooie techniek.

Deze silhoueten heb ik getekend vanaf een terras in de stad. Voorbijgangers. Allemaal gehaast. Die staan dus niet even voor jou stil. Vliegensvlug schetsen. 30 seconden, meer heb je niet. En dan krijg je toch mooie resultaten.

Deze keer een mooi volslank model. Ik hoop dat ik haar met deze omschrijving niet beledig. Het is bedoeld als compliment. ‘t Is een uitdaging om al die ronde, door perspectief vertekende vormen te schilderen. Maar eerst silhoueten schilderen. Om het weglaten van detail te oefenen. Oef, dat is lastig, om de details, die je toch echt voor je ziet, moedwillig niet te willen zien.






Herken je de pose van het model?

Daarna het model schilderen mét detail. Het reproduceren van huidskleur met acrylverf is op zich een uitdaging, die ik nu maar even oversla. Er is al genoeg om mee bezig te zijn, dus ik kies intuïtief voor een oranje-achtige kleur. Achteraf ben ik daar eerlijk gezegd bijzonder tevreden over.

De ontdekking van vandaag is: werken met vlakken. Bij het tekenen ga je uit van lijnen. Ja, je let natuurlijk wel op vlakken, maar je zet toch lijnen op papier. Bij het schilderen gebruiken we nu geen lijnen, maar we zetten direct vlakken neer. Wel lastig soms, want waar houdt het ene vlak op en begint het volgende? En die lichtval op armen en benen: dat zijn toch echt lijnen; hoe zet je dat dan neer?

Het is dan wel geen master piece, maar voor een eerste poging tot model in verf, vind ik ‘t nog goed gelukt.